Matka, kładąc swego synka do snu zapytała:

„Położyłeś na miejsce wszystkie swoje zabawki?”

„Tak”, odpowiedział chłopczyk. „Wszystkie, oprócz misia. Był on nie­grzeczny i postawiłem go do kąta, a jutro mu przebaczę.”

My, dorośli, często postępujemy jak ten chłopczyk. Trudno jest nam przebaczyć od razu. Może potem… A to „potem” często ciągnie się przez lata. W ten sposób pozbawiamy siebie Bożego przebaczenia.

Jezus po­wiedział: Jeśli nie odpuścicie ludziom i Ojciec wasz nie odpuści wam przewinień waszych (Mt 6,15).

Chwała Bogu, że On przebacza zaraz, w tejże chwili, kiedy człowiek szczerze przed Nim pokutuje.

Jeśli Bóg tak przebacza, to jak my możemy nie przebaczyć naszym wino­wajcom?